Pokłosie

W ogrodzie miłości i kwitnącego szczęścia Paletą kolorów tuszuje swoją klęskę I ziemia w ogrodzie już porośnięta chwastem Plugawe robactwo wyżera ją od środka W moich żyłach kipi krew Źrenice kurczą się W ogrodzie miłości kiedyś świeciło słońce Lecz zaszło, schowało się w objęciach nocy I z dziur wyłażą już tylko szczury Śmierdzące ropuchy, podstępne węże W moich żyłach kipi krew Źrenice kurczą się W moich żyłach kipi krew Źrenice kurczą się Spróchniały krzyż, który ciągnę za sobą Jest pokłosiem bezdennej naiwności Spróchniały krzyż, który ciągnę za sobą Jest pokłosiem bezdennej naiwności Znalazłem nowy ogród w którym najjaśniejszą farbą Jest czerń... Jebana czerń Spróchniały krzyż, który ciągnę za sobą Jest pokłosiem bezdennej naiwności