Kalmak İçin Söz Veremem

herkes elleri kolları bağladı üstüne yıkacak dağları durun üstüme gelmeyin anladım artık hayat bir yağmur damlası insanlar mağdur kalmasın rüyalar kabus olmasın hayat yumruklarıma kum torbası çalış çabala kur kumpası adıma dayanmak zordur açıkcası belki de korkup kaçmalısın belki de yolun başındasın yeter ki toplum dışlamasın kederli soğuk kış masalı nedense söndü ışıklarım toprağa gömdü başkaları beni elleriyle yalnız kalırsın dertlerinle bakma uzaktan gel benimle yanımda yoldaş rap benimle şiir yazdım defterime hiç bir dostumu reddedemem dönüp baktım eskilerime üç ay kalmış teskereme geçmese de peş peşe gel boş geceler koş peşinden çalış çabala yok gene de buna da şükür yol seçemem kalmak için söz veremem maalesef adımı gölgeleme anam babam kardeşim ve yirmi dört senem devam bu dünya döner dur demeden insanları kurban eder otur debelen umut veren yok burada neden kurtar hemen yorgun artık tutmaz eller muhtemelen zengin bakar en tepeden budur fakire en kötü dert hep görülen lütfen konuş susma sen de bir hatanda suçlar herkes elbet döner kuşlar ergeç aklın nerde buydu gerçek taktın çelme düştüm terse bir an sanki durdu her şey bir an dedim şehri terk et kendi kendime elde değil ki sevmemek biz paylaşırdık peynir ekmek aç kalınca belli etme anlamaz ki beyni yetmez insanlar mı tembih edecek bizleri ben iyi niyetle yaklaştık emniyette her biri karanlıkta sessizliğim kar altında buz kesen ben kararsız ve sensizim kalanlar da etkisiz ben tarafsız ve eskiyim sabırsız bir serseriyim param çıkmaz eminim