Susuyorum

Nakarat: gidiyorum biliyorum yolum dar gülüyorum susuyorum sonunda verse 1 : yağmurlar yağardı hep üstümüzde karanlık yalpalardık bu yollarda karamsarlık beladır vefa benden uzaktaysa oltalarım gelir balık sefa süren onca adam şimdilerde cefalık anlatırım anlamazsın anlatılmaz anlatımlar aldatırım aldanırsın kandırılan aynalarda safsatayla geçti yılllar ayaklarım kaldırımda kaldırın lan yeter artık eriyorum bu varoşlarda derin derin nefes çektim efes bizde kafes artık cep delikse kefen delik uyku tutmaz buralarda bunalımlar beyazlatır o simsiyah saçlarını kuralından vazgeçersin günün gelir taşlanırsın şimdilerde arar oldum o çocukluk duyguları çocuktuk ve hayallerde yaşatırdık mutluluğu oysa kırıldıkça içimi parçaladı hayallerim memleketten uzaklarda gözüm gördü felaketi verse 2: hayat şansı verir sana yıpratırsın kötü zarınla kötü rakiple yarış yapma tadı kaçınca saçmalarlar emek verip çabalarken köstek olur kalpazanlar demek adam değilsiniz tasma takıp dolaşın lan vakit doldu misyon tamam gidiyorum bu şehirden ben altın çağa geçiş yapıp altın harfle infokey yaz yürüyorum bu yolda yalnızım birazda şansızım tutarsızlık diz boyuyken hepinizden ayrıyım gidince ben burada herşey böyle kalır kırk yıl hatrı olsa kahveninde telvesinde acımsıdır tadı arkamda bırakırım yaşantımın 3 yılını kussa bile sayfalar stüdyomda sanat var bulutlarla kaplı gökyüzünde fazlasıyla günümü harcadım yine de doğru yoldan sapmadım saygı bende fazlalık yeterince dağıttım sevgi sende az kadın bu nedenle tuzaksın