Only Reflections Remain

Εδώ οι ώρες σέρνονται Κακοποιούν τα λεπτά Σερβίρουν ολοκληρωμένη την απώλεια Αρουραίοι καλοκουρδισμένοι σε ατέρμονο έρπειν ανάμεσα σε λάσπες και Αναμνήσεις Φθίνουμε τις μέρες μας με σαδιστική συνέπεια Φθείρουμε το σώμα μας με χαρακτηριστική ευλάβεια Τα πληγιασμένα μάτια ποτίζονται με ξύδι Καθώς απλώνω να φτάσω Το Μηδέν Τα δάχτυλα σπάνε στο κενό Η ραχοκοκαλιά διπλώνει Και σέρνομαι στα τέσσερα όπως πρώτα Πρώτο ή Τελευταίο ζώο Υπενθύμιση και ατροφία Σε ποια ρουτίνα θα στροβιλιστούμε πάλι Σε ποια κενή άρνηση Ποιά καινή επιθυμία θα σκοτώσουμε στο γνώριμο παροξυσμό Όλα όσα μας αγάπησαν πεθάναν από ασφυξία Πριν σκοτώσουν εμάς από απόλυτη μοναξιά Κρύβομαι μέσα στον χείμαρρο ενός νέου εφιάλτη Για να πνίξω τα ουρλιαχτά Μιας ακόμα Νύχτας Που δεν με χώρεσε Ποτέ Εδώ θα συρθούμε πάλι Με βαριά κουρέλια να κρύβουν την απέραντη Ασχήμια μας Και οι Αναμνήσεις να σφηνώνονται Σαν χοντρές βελόνες κάτω από το δέρμα