Araf

Verse 1: Araftayım seni bulmak için Ne taraftayım? Kendimi sormak için Bi taraftarım meşale yakmak için Son haftayım seninle olmak için Kanatlarım yok uçmak için Ama kanıtlarım hayale dalmak için Sana kanıtlarım bana inanman için Amacın beni yemek için için, ne için? Gökyüzü mavi Senin gözün ona bakabilecek mi ki sahi? Bir mütevazi bahar arifesiydi Kalbini karattığın bir pazar ertesiydi Yani Ne kadar çok istersen, o kadar çile çekeceksin Bunu göze alabileceksen O kadar çok keyfini süreceksin istediğinin Kaç birikim gerekir Tekerine çomak sokana birikir nefretin Gelemedi eşref saati bir türlü Hüzünlü, mazlum, gariban şairimin Nakarat: Araftayım, son mizaçta sabrım Ne taraftayım? Zor inançta hakkım Unutulmaktan korkuyorum Zor gelir, bir karara varamamak Son değil, bir hataya dalmak Unutulmaktan korkuyorum Verse 2: Fitili ateşler her söz Alevi körükler güdümlü kem göz Kıvılcım olsun, bir de ıslak köz Biter mi tükürdüğünü yalayan dansöz? Issızlaştı sır Hadi uykuya daldır, zahiri olmayan duyguları Hırsızlaştı, çığ misali büyüyüp Kapıp kaçtı tüm kuytuları Yakaladı kalp çalıntıları Çevirir bak sabrın anahtarını Yine toplar kaderin kırıntıları Baştan yazar hünkar satırları Kaltabanın ayak izlerini gören Müdahil olmazsa bedelini öder Ar damarını çatlatır öfken İşte o an kader ağlarını örer Yalancı mumları birbir söner Ahval utanır, mayhoşa döner Rüzgar tersten eser, sırları gizler Akmaz der ya denizler Nakarat: Araftayım, son mizaçta sabrım Ne taraftayım? Zor inançta hakkım Unutulmaktan korkuyorum Zor gelir, bir karara varamamak Son değil, bir hataya dalmak Unutulmaktan korkuyorum