Mektup

Verse 1: Mektuplar yazılmakta geçmişe Okunur tek nefeste, dokunur gönülden gönüle Ruhum kalbe darbe teşebbüsünde, dilim teneffüste Nasıl tereddüt bu hayrı alamet bir tesadüfle? Beden sebepsizlik ikametinde Yolunu kaybedenler kulübünün istikametinde İhtiyar bu iklim, ihtiyattan uzak, ihtiyaçtan ırak Külliyatı sanat, tüm hayatı geçti bilgelikle Yaşaman için ölümü delmen gerek Mümkünatı yok, bunu asla denememen gerek Geceyi kör eden karanlık güneşsizlik demekmiş Dünya güneşe, güneş dünyaya dönekmiş Ateş parçalıyor günü, soğuk donduruyor dünü İkisi de yaşatıyor kısa ölümü Bahçe kuraklıkla cebelleşirken Sulamak yerine sakın suçlama solan gülü Nakarat: Mektuplar yazılır geçmişime Ulaşır sandım bak ellerime Buna aldandım kendimi kandırdım Yazık ettik ömrümüze Yanmazken kendi derdimize Buna aldandım kendimi kandırdım Mektuplar geçmişime ulaşamaz artık Bak ellerime yine aldandım Kendimi kandırdım Yazık ettik ömrümüze Yanmazken kendi derdimize Yine aldandım kendimi kandırdım Verse 2: Kandırıldım öylece Tüm hayatım çözümü olmayan bir bilmece Bilinmezlik dengesizce saldırıp da rehin tutar kafeste İyimserlik bu dünyada kalır rezil kepaze Zaman geçer kayar şiraze İradeni kaybedersen olanaksız iade İdareten beden canlı cenaze bilindik bu hikaye Silindikçe maziden biz okunmuyor esame Kalleş ekmeğine yağ sürme kardeş Aç kollarını alma mazlum ahı Bu düzen, nifak tohumlarını eken tohumun Torunlarının kanlı miras oyunları madalyonun çift tarafı kirli Tüm insanlar kinli Geçmiş aklanır bugünden olsaydı haberi Mektuplar seferi güvercinler dönsün geri Yerine beyaz güvercinler salın barış elçisi Nakarat: Mektuplar yazılır geçmişime Ulaşır sandım bak ellerime Buna aldandım kendimi kandırdım Yazık ettik ömrümüze Yanmazken kendi derdimize Buna aldandım kendimi kandırdım Mektuplar geçmişime ulaşamaz artık Bak ellerime yine aldandım Kendimi kandırdım Yazık ettik ömrümüze Yanmazken kendi derdimize Yine aldandım kendimi kandırdım