Tepetaklak

Verse 1: Uzun süre kaldım tekdüzelikle Güneşlenmek istedim dalgaların sortisinde Yalnızlık gölgesi ve nefesi ensemde Kaçış yoktu maalesef başımı eğsemde Yeni bir taarruzun arifesinde Başıma gelenler korku filmi kalitesinde Salon kapalı gişe, şaşılır bu işe Süvariler toplanır kelam matinesinde Nefs günahlarla tartaklanır İblis sevaplarını yok etmeye yaltaklanır Tatlı dilin, yılanı baldan sanır zehri tatmadıkça O insanı tutunduğu daldan tanır Mükafatı güçlü bir sabır, karşısında tetik tutuklu kalır Şakağından geçtiği andır Sabrın mermisi lâldir Kalp gözü bedenine candır Nakarat: Emsali yok bu düzenin en garip hali budur Asrın hatasını yapar insan en kati cevabı bulur Dünya tepetaklak ab-ı hayattan bin kere medet umulur Doğruya meyil etmek varken neden o kadar yanlış bulunur Zor değil bilemezsen ben kefil olurum bak Mütemadiyen anlamaz onlar sen iyilik yap denizlere at Karşılık beklemek anlamsız dönmesini beklemek olmaz Dönerse senin bu hak, dönmezse kara toprak Verse 2: Donuk bakışlar süzüldü pencereden Cümleten gına getirdi yokluk bize sersem eden cinsten Soluk benizler mi kaldı Yoksa denizler mi bezdi şimdi zelzeleden Bir zafer var ertelenen İnsan vazgeçer mi tavadan ve tencereden Fark eder mi onlar için sırra kadem gidenler Çalan sirenler mi kötülükten frenler Kalbi sefiller mi umut vaat edecek nesiller Hep bir kumar oynanır, var ya da yok İnsanoğlu ikileme tabi aç ya da tok Kafası kendinden güzel ama beyni yok Klavyeden sallamakta inan üstüne yok Yargı sargı bezini evde unutmuş Tecavüzcü elini mazlum kanına sokmuş, ahıyla kurutmuş Olmuş olana bir çareyi sormuş kalp, Ruh bedenini oymuş Nakarat: Emsali yok bu düzenin en garip hali budur Asrın hatasını yapar insan en kati cevabı bulur Dünya tepetaklak ab-ı hayattan bin kere medet umulur Doğruya meyil etmek varken neden o kadar yanlış bulunur Zor değil bilemezsen ben kefil olurum bak Mütemadiyen anlamaz onlar sen iyilik yap denizlere at Karşılık beklemek anlamsız dönmesini beklemek olmaz Dönerse senin bu hak, dönmezse kara toprak