Tiyatro

Verse 1: Bugün başka bir gün, dünlerimde sürgün Bir mazi attığım adımlar üzgün Zaman akar süzgün kalamadık bir düzgün Sahteleşme özgün ol yarınlarında nasıl geçer ömrün Güneş batmak üzere,hüzün dilde kelepçe Özgür olmak için yok elimde gerekçe Yazardım mürekkebim bitene kadar dilekçe Kaçardım en sonunda yaşlı damlalarla birlikte Kış mı gelir, yoksa yazdan hınç mı alır sabır? Kahır başa geçerse sabır taşın itinayla kırılır Tütün yanar külü parmaklarımı sarartır Bu kaçıp giden zaman arkasından ağlatır Kimi şerefle sundu kağıda duygularını tablolaştırıp Kimi eshefle kustu kaleme öfkeler bulaştırıp Zamanın,önemi yoktu çünkü korkusuzdu onlar Kısır döngüdeymiş ertelenmiş mutlu sonlar Verse 2: Çiçek bahçelerine benzer önce manzaran Bir fırtınayla harap olur akrep ile yelkovan Resimlerde sırıtan,aynalarda somurtkan Bir adama mecburum çünkü atsan atılmam Düş kırıldı ben düşünce bir düşünce kaldı bende Düş peşindeyim bu kez düşme peşime yaramı deşme Güle neden dikenlisin diye sorma Güle özenip solma, zaten imtihanız hazin sonla Umut topladık sokaktan çöpçü dediler Onca nankör varken neden suçlanır o masum kediler Dirayetten uzak şikayetten bitap düştük Kifayetten ırak delaletten çabuk küstük Her şeyden bıktık,bu cana kasıtlık Her bir yanda bolluk hakim çünkü görmedik hiç kıtlık Fakir bugünlük yaşar zengin yarınlık Karın tokluğuna çalışmayı tiyatro sandık