Wierzą w siebie zakochani [Album]

Jedno niebo niosą nad głowami jeden słońca dzban O tym samym mówią godzinami mylą półmrok bram Uczą się swoich rąk spojrzeń myśli słów Mają swój własny kąt w ciepłym domu snu Wierzą w siebie zakochani Wspólny jest ich świat Żyją jeszcze marzeniami swych dwudziestu lat Widzą błękit w szarym oknie Biegną miastem w pełnię łąk Gdy mijają ich przechodnie są daleko stąd Widzą błękit w szarym oknie Biegną miastem w pełnię łąk Gdy mijają ich przechodnie są daleko stąd Jeden pejzaż dzielą między siebie jeden godzin rytm Co dzień w oczy patrzą sobie śmielej gdy nie widzi nikt Póki dzień chwilą jest migotaniem barw Znaleźć chcą własną treść zwykłych ludzkich spraw Wierzą w siebie zakochani Wspólny jest ich świat Żyją jeszcze marzeniami swych dwudziestu lat Zamiast listów piszą wiersze Wróżą z wosku gubią dni I szalone niosą serce klucz do własnych drzwi Zamiast listów piszą wiersze Wróżą z wosku gubią dni I szalone niosą serce klucz do własnych drzwi