Meşrep

Meşrebime sığmaz hemen unutmak Bende yapraklar solar solmaz açmaz Biraz kapanırım kapalı kapılar ardına Kendimden başkasına ziyanım olmaz Demlenir de demlenir yokluğun bende Kemiğe dayandı acıların tam zehirmiş Ne sen sor ne ben söyleyeyim kalbimi Özlemine kaşınmaktan imanı gevremiş Off be koy oradan bir orta kahve Sensizliğimin yorgunluğunu al unuttur Namına yakışır namahrem sözler Gel dudaklarınla yanaklarımı tokuştur