Silohismo

Ma walang galang na po Isang tanong para sayo Bakit niyo po hinayaang maranasan ko to Sa kabila ng pag suko sayo Bakit ganun, Bakit ganun Kung kaylan ako nag bago Saka magiging ganito Sinunod ko naman mga sulat sa aklat Buhay ko ganun pa din po kalat kalat Ganun padin, Ganun padin Kahit anong pilit magpakaputi Sa putikan parin piniling manatili Yong apoy Ko noon Nasaan Na ngayon Nasaan Na sila Bakit ba Ni isa Wala ng ma Dantayan Wala nadin Malapitan Ganun ba talaga sila o ganun lang Panay ako panalangin, parang di naman nakikinig Kaliwat kanang bato sakin Hanggang naipon saakin Sobrang bigat dinala pa Pati iba't iba pang mga bigat Lumubog na, di na tanaw Kinain na ako ng sistema Kalayaang panandalian umasa noon saaking natanaw Liwanag kay hirap na atang makita pag asang bumuti mabuhay nalang Hindi naging banal Banalan sa harap ng altar, kinain lahat ng pinanindigan Hiyang hiya ako sa mga nagawa, dahilan din saaking pagkawala Kataka taka dati pa para san pa mga matang mong hindi naman makakita Para san mga ginawang panlakad di mo rin naman gusto san dadaan Di ko na alam bakit ba binababoy ngayon kasalanang nalunod ako Hanggang sa napagod ako nawalan ng tiwalat nag duda sayo Kinahon ang sarili Tapos akoy Nanatiling kapit sa pisi Panay ako paninisi Buhay ko gulo punong puno na umaapaw ang galit Kanino ba dapat ako magalit? Walang iba kundi sarili Ganito ba talaga kapag mas piniling malihis Pag gising sa umaga pinipilit bagay bagay Sa isipan ginagawan ng paraan Di na kaya, hanggang san? Hanggang kaylan hihinga Natangay nanaman, tila lantang gulay ka nanaman Kalayaan ba talaga o pag kasasa ang nais Kaya baka nawala init mong mahalaga Buhay padin yong dating ikaw Buhay padin sa yong nakaraan Pinilit kong mag bago Sa Sarili pinaubaya kaya patuloy pding bigo Ang Dilim ng parisukat kong mundo Imbes na sa relasyon kumapit ako sa relihiyon Hindi ako makawala sa negatibong rehas Mga tanikala sa paa ayaw akong pakawalan Buti nalang Hindi to nawalan pag asa sa katotohanan Kahit saan Man ako mag punta di na madadala nino man Kaharian nasa harapan aking tinanggap at Karanasan naging sandata sa mga Laban di inurungan mga hamon ng kaaway Panalangin ko'y kape sa araw araw Ang mga tumutuklaw ay aking aapakan Sa wakas nakalabas sa mundo ng kawalan At hinding hindi na ko babalik pa Pag gising sa umaga punong puno na ng ligaya Pagkat sakanyang pag mamahal ako ay nakahimlay Mga problema sa daan hinding hindi to alintana Pagkat Panginoon ko ang may hawak ng manubela I was in the dark, Oh men I swear feelin' like it's always Never ends, waiting for the signs. I'm in blue everyday Keep me awake, this memory lane is nightmare its pain Can't ignore it but seasons changed God says can start it again