Bahşiş Destanı

Nalesin gör can ü tenin Bir bülbülüyüm gülşenin Ben ne gedayım sultanım Söyleten lütfündür senin Medheylerim her dem seni Kıldım fida can ü teni Budur niyazım sultanım Bahşişle mesrur et beni Olalım bu söze kail Lütf-i Hüda�ya yok hail Bekçi kulun bekler beyi Olmağa ihsana nail Bekçi su gibi akıyor Fenere mumlar yakıyor Bahşiş gelir daim Bekçi yollara bakıyor Bekçinin ağırdır başı Ayağı görmüyor taşı Bahşiş deyü baka baka Bekçiniz de oldu şaşı Gülşen-i dehrin gülüdür Bağ-ı cihan sümbülüdür Lütfünü ümid eylemiş Bekçiniz ihsan kuludur Hane-i dil ma�mur olsun Daim gönül mesrur olsun Yarın gece sohbet baki Bu kadarca ma�zur olsun