itaca band poesía şarkı sözleri

Desde cuándo un semáforo me dice cuándo puedo o no pasar. Desde cuándo un reloj me marca el tiempo al que andar mi caminar. Desde cuándo una noche en Barcelona no me recuerda tu voz. Desde cuándo estas calles hablan solas y les respondo un por favor. Qué es la poesía sino una gran mentira, un caballo de Troya, un paraíso artificial. Qué es esta ciudad más que nuestras ruinas, una soga al pasado, un eclipse lunar. Un antro prohibitivo, un bar sin encanto, un rincón para perder mis últimas monedas. Una noche sin salida, un ayer que aún es hoy, una mañana que no llega, un tren sin revisor. Hasta cuándo aguantarán estos zapatos mi torpe caminar. Hasta cuándo durará este invierno sin abrigo ni glaciar. Hasta cuándo podré seguir rimando sin echarme a la mar. Hasta dónde tendré que reescribirme para poderme amar. Qué es la poesía sino una gran mentira, un caballo de Troya, un paraíso artificial. Qué es esta ciudad más que nuestras ruinas, una soga al pasado, un eclipse lunar. Un antro prohibitivo, un bar sin encanto, un rincón para perder mis últimas monedas. Una noche sin salida, un ayer que aún es hoy, una mañana que no llega, un tren sin revisor.
Sanatçı: Itaca Band
Türü: Belirtilmemiş
Ajans/Yapımcı: Belirtilmemiş
Şarkı Süresi: 3:48
Toplam: kayıtlı şarkı sözü
Itaca Band hakkında bilgi girilmemiş.

Fotoğrafı