stratosfera

To nie kosmos, a nieboskłon jednak jakby ziemia Zabiera na okrągło, więc to pewnie strato_sfera Idę po szkło, ale dziś to nic nie zmienia Może na teraz, chwilowy relax A ten jakby dziwny stan oddam w kilku literach Stoję tutaj sam, bo wyszedłem poza schemat Ta scena to złe sny, tak na kilku levelach Chciałbym już świt, ale zegar na dwóch zerach Pora iść, ale gdzie mam się wybierać Posiedzę z kimś, choć nie daje to wytchnienia Z butelki gin, jednak nie spełnił życzenia Ale będę pił, bo znalazłem w nim inne znaczenia To dzieła moje i ja dzielę je na części Piosenki jakubowe, sobie w nich mnożę wersy Myślę czy dobre dni, a może czas przeszły A kawałki treści to tylko przebłysk I dość, teraz most, mijam coś, co ma wartość Flow płynie, nastała noc, nie chcę zasnąć Nie chcę tracić już momentów Nie chcę tracić już momentów I dość, teraz most, mijam coś, co ma wartość Flow płynie, nastała noc, nie chcę zasnąć Nie chcę tracić już momentów Nie chcę tracić już momentów Stoję na rufie, obserwuję ruch fal, przemija ten czas Brakuje mi dnia, tyle się dzieje w tych momentach Ucieka mi brak, gdy się nie skupiam na fragmentach Dobrze łączę światy kolorowe jak tęcza Robię zdjęcia, ‫zmieniam perspektywę Dzielę ją w procentach, potem mnożę przez chwilę Myśli są w kopertach, a na chód mam kursywę Potem poważna wersja i tak mi mija tydzień To wpada jak the neighbourhood Wiem skąd jestem, czasem wracam na wschód Smutny mood, czasem tak się czuję tu Ale bywają momenty to jak monday, bo blue Szafa black, a nie white ale cóż Skazani na życie, tak jak skazani na bluesa Czuję się jakbym grał w filmie tu o nas Ale nie u tarantino, to u wesa andersona I dość, teraz most, mijam coś, co ma wartość Flow płynie, nastała noc, nie chcę zasnąć Nie chcę tracić już momentów Nie chcę tracić już momentów I dość, teraz most, mijam coś, co ma wartość Flow płynie, nastała noc, nie chcę zasnąć Nie chcę tracić już momentów Nie chcę tracić już momentów