Margherita

In de verte spreekt een stem Die ik herken van onze ruzie's Over kleine misverstanden Over grote desilussies En ik hoor de kille klanken Van joun ingehouden woede En wat kan ik meer dan janken Als ik dit niet kon vermoeden Deze kilte maakt me gek Dit gevoel is angstaanjagend Maar je woorden malen verder En je ogen kijken vragend Waarom zei je mij niet eerder Dat je zo van me vervreemd was Waarom sprak je over liefde Als je nooit van mij gehouden hebt Ik verlies het van de wanhoop En ik voel mn tranen branden En ik zou niet liever willen dan mijn hoofd weer in joun handen Maar wat tot een uur geleden Nog zo veilig heeft geleken Is een hele grote leugen en een kaartenhuis gebleken Om joun liefde uit te wissen En m'n wereld te vernielen Wil dan niemand me vertellen Dat ik alles heb gedroomd