Kolęda Na Koniec Wieku

Dwa tysiące razy Maleńki Kochany Kładli Cię w stajence W kolędowy czas Nocne echa niosły Wybrany Czekany Twardy świt przemieniał Miękkie siano w głaz Dwa tysiące razy Otwierałeś serce W nieludzkim zdumieniu Przygwożdżonych rąk Wisiałeś na krzyżu W uśmiechniętej męce Zdany na szyderstwo Zdany na nasz sąd Rodzisz się Dziecino Umierasz Dziecino Serca nam przepełniasz Nadzieją i łzą W Kanie Galilejskiej Zmieniasz wodę w wino A ludzie nie wierzą A ludzie wciąż kpią Rodzisz się Dzieciątko Umierasz Dzieciątko W ten rok dwutysięczny Szepnij matce śnij Że my kolebiemy Boskie zawiniątko Zabierz nasze serca W małych rączkach skryj Roślinko zielona Chłopcze złotowłosy Bosy na klepisku W tak siarczysty mróz Pobłogosław dzieci Wodę trawę wrzosy A na klawiaturach Pieśni nowe złóż Przekreślmy tysiące To cóż że są dwa Zacznijmy od nowych i piękniejszych wierszy Słyszysz to harmonia Pożegnaniem łka Dwutysięczny, dwutysięczny Rodzisz się Dziecino Umierasz Dziecino Serca nam przepełniasz Nadzieją i łzą W Kanie Galilejskiej Zmieniasz wodę w wino A ludzie nie wierzą A ludzie wciąż kpią Rodzisz się Dzieciątko Umierasz Dzieciątko Gasną dwa tysiące W tę czarowną noc Która chowa księżyc I zapala słonko A pastuszek wierzy Że truchleje moc Rodzisz się Dziecino Umierasz Dziecino Serca nam przepełniasz Nadzieją i łzą W Kanie Galilejskiej Zmieniasz wodę w wino A ludzie nie wierzą A ludzie wciąż kpią Rodzisz się Dzieciątko Umierasz Dzieciątko Gasną dwa tysiące W tę czarowną noc Która chowa księżyc I zapala słonko A pastuszek wierzy Że truchleje moc