Underground Material

24/7 με τα μάτια ανοικτά προσπαθώ να αποφύγω την ύπνωση Στο κεφάλι στριμώχνονται τόσα πολλά δε χωράνε στην ίδια εξίσωση Τρυπώνω στο game σα σκόρερ μετά το παιχνίδι έτοιμος για δήλωση Κοπανάω στο γαμήδι σα να μου' χει σκάσει χαρμάνα και ψάχνω για λύτρωση Δεν αφήνουμε κάτω να πέσει καρφίτσα μαλάκα σοβαρολογείς; Ψυχανώμαλοι κάθε λογής καθορίζουν το μέλλον της γης Πόσα freedom pass σου χρειάζονται από τα διλήμματα να απαλλαγείς ρε; Με των πόσο πηγαίνει η τιμή σου μόλις η έρθει η ώρα της επιλογής ε; Όταν ακούσω πολλά κατεβάζω ρολά ποιος γαμάει και τη γνώμη σου; Αν τη βγάζεις καλά φορτωμένος κιλά και τι κρύβεται στο παντελόνι σου Πότε ρωτήσαμε να μάθουμε το story σου; και πόσα πιάνει στην ευθεία το μοτόρι σου; Τι να μου πει ρε μαλακά το πορτοφόλι σου άμα για το μπαμπά της αύριο ντρέπεται η κόρη σου; Κι είμαι ακόμη εδώ και χωρίς να φανώ underground material Κάθε μπάρα oυσία δε γράφουμε πίπες να γίνουμε serial Δευτέρα με Σάββατο ξυπνητήρια πεταγόμαστε πάνω σαν ελατήρια Κι ότι χρόνος μου μένει ετοιμάζω το EP όταν βγει να σηκώσει παλίρροια Έχω αφήσει το ραπ να θυμίζει πως κάποτε κάπου ανάσαινα Πριν από την νέα τάξη πραγμάτων μακριά από την κοινωνική γάγγραινα Κοίτα πως ξεφυτρώνουν ζητήματα δούλεψε stamina θα' ρθουν χειρότερα Μια ανάσα κόφτη δύο χαμόγελα μπας και απαλύνουμε λίγο τα ενδότερα Κάθε μου στροφή υπενθύμιση για κάθε λανθασμένη σου εκτίμηση Δε με απασχολεί η κριτική που εκφράζεται τρεις και αλλάζει τρεισήμισι Πάρ' το hype σου και δρόμο δεν ψαρώνω του εαυτού μου και μόνο απομίμηση Όσο παίζω στο μετρό με επίγνωση δεν σηκώνω καμία υποτίμηση Για δες που τα φέραμε βόλτα αδερφέ να μην έχουμε ανάγκη από τρίτους Καρφί να μην καίγεται για όλα τα ίσως τα ενδέχεται και τα μπορεί τους Όσοι με τράβηξαν για να πέσω μαζί τους μισή ντροπή δική μου η μισή δική τους Το θέμα είναι πως σηκώθηκα μουνόπανα τώρα θα κοπανά κάθε μου λέξη το αυτί τους Και είμαι στη φάση μου amigo δεν καθαρίζω καν αν δεν το κάνω λαμπίκο Όχι δεν παίζει να' μαι απίκο παρά μόνο για δέκα που στην αγκαλιά σφίγγω Πάντα on point οι ισορροπίες μου δε σπάει η αλυσίδα άμα χάσω ένα κρίκο Σ' άλλη γενιά ανήκω δε βρίσκω πλέον εύκολα σημεία επαφής με τον πιτσιρίκο Φτύνουμε ηθική από δω κι από κει μήπως πάρουν χαμπάρι Μας κοζάρουν πολύ μερικοί μερικοί λες και πέσαμε από το φεγγάρι Μακριά κάθε σκέψη αναβλητική το μυαλό να μην ξαναλαγκάρει Όσο θα ζούμε στην Αθήνα safari θα τα στέλνω συστημένα Jafar Κι είμαι ακόμη εδώ και χωρίς να φανώ underground material Κάθε μπάρα oυσία δε γράφουμε πίπες να γίνουμε serial Δευτέρα με Σάββατο ξυπνητήρια πεταγόμαστε πάνω σαν ελατήρια Κουβαλώντας μια ελπίδα αλητήρια να φτάσει η ώρα εκείνη να νιώσουν εκατομμύρια