De treinen van Amsterdam (live version)

Ik loop hier alleen langs de grachten van Amsterdam Op de plekken waar wij samen zo vaak hand in hand Rusteloos in gedachten Ik hoor muziek waar we samen gelachen en gedanst op hebben Ik voel jouw gezicht in mijn handen Ik kus het en je verdwijnt Ik snap niet waarom we gestopt zijn Waar we waren gebleven Het duurde maar even maar 't had toch nog langer mogen bestaan Ik hoor je stem en zie ons nog zo onder jouw dak Ik mis het uitzicht van jouw raam op de treinen van Amsterdam Ik stond op het punt op naar werk Jij zat stil op de bank en ik zag het gebeuren Een dofheid besloeg je ogen, vertwijfeling in je lijf Ik had moeten gaan maar ik vroeg het je toch Je begon nog wel lief, dat ik mooi, dat ik leuk, dat ik een echte vangst Toch die angst In een brief schreef ik jou dat mijn hart enkel gaat naar een mens die op zijn beurt ook open doet Ik bloeide op, jij trok je terug Dus hier is je sjaal en ook dat boek dat ik nooit uitgekregen heb Pak het aan, laat me los Ik moet gaan Ik snap niet waarom We gestopt zijn Waar we waren gebleven Het duurde maar even maar 't had toch nog langer mogen bestaan Ik hoor je stem en zie ons nog zo onder jouw dak Ik mis het uitzicht van jouw raam op de treinen van Amsterdam Oh ik mis het uitzicht van jouw raam op de treinen van Amsterdam Ik mis het uitzicht van jouw raam op de treinen van Amsterdam