Ruhuma Törpü

Uçsuz bucaksız bi cümle noktalar yasakldır Yoruldum duygularımı gömdüm içime sakladım Dünlerim arttıkça neden dertlerim hiç azalmadı ve Çocukluğumu özledim ben büyükmekten haz almadım. Yazmaya başladıgımdan beri hayatım durulmadı Bu göz kapaklarım hiçbi zaman uyku için yumulmadı Kimseyle oynamadım isimlerine sıfat koyup , Hiçbir zaman kalbimin tam ortasından vurulmadım. İnsanlar anlamadı ben, rapimle evliydim Önceliğim bir stüdyoydu çay yanında demliydi Birazcık fevriydim buda hırsımın emriydi Başarıysa çok yakın bu gözlerimden belliydi Öyle bi tutku bu ne aile kalır ne okul Sen uzak duramassın sanki vebali kalır her bokun Ortamdan uzak durdum müzik yoksa ben yokum Emeklerime şahit olur duvarlar ve balkonum. Nakarat: Al beni götür be kapkara dünya Yoruldum Bu rap dolu ömrüm Kalem , kağıt , yaşam , ölüm beraberken ruhuma törpü x2 Sıkıldım kendimden , milletinden derdinden Hayallerimi düşünmekten cesurlaştı belkiler. Çıkarlar kemik olunca insanlarda köpektiler İçimdeki bu güven duygusuna neden hep kepenk iner. Keder dolu bir kader benimle sorunluydu Anlamadım ayakta tutanda yoranda gururumdu Hayatla anlaşamadık hep bir kavga içindeydik Turuncu ve siyah kadar farklı fakat uyumluyduk. Her zaman güçlü kaldım , koşturdum yayan gelip Dünyada iki insan var ; rapciler ve diğerleri. Dertlerim azalmadı fakat düşsemde ilerledim Dinleyen fark edemez sadece anlayan bilir. Herkes konuştu ama sahte olana toktum Asla yazmaktan sıkılmadım ben hayalim çoktu Gündüz gelen tebessümler gece bir tortu Çünkü bu dünyada Hiçbir zaman mutlu şair yoktur.