Son Serzenişin

O güzel günlerin bi teki geri gelmez Sevdiği yokken hiç bi yarası da iyileşmez İstersen ver dünyaları Yine kahrı çekilmez buraların Yıllardır depresiflik su götürmez Yıllardır görmemişti yüzünü Üzülüp kahrolur diye fotoğrafına dahi bakmamıştı Tuttu sözünü ve ulaşmadı ona konuşmak için Bi düşünüp gerçekleştircek fırsatı olmadı hiç bi düşünü Bu zulüme son ver İki büklüm ve bol ter Çözüm geçmişinle yüzleşmek Şeytan gidip bul der Tamam ama hangi yüzle merhaba diceksin sen Hangi tiple karşısına çıkıp diceksin bir gel Biliyodu evini Ve zaten kendi mahallesi Beyni dedi yapma ama Kalbi dedi hadi badi Bundan gari sana dönüş yok Tek çaren bulup ani bir hareket yapmadan yangını söndürmek içindeki Gözlerini yola dik Özlemini belli etmeden önüne bak git Sözlerini kendine sakla Onun ailesi var ve seni silmiş çoktan Umursamıyordu kimseleri Senin kimsen yok ama yüreğin özverili Varsay görmedin hiçbir şey Topla közlerini Yanan hayallerin ve kalbini görmedi hiç kimse Merak etme bu senin son serzenişin İşte evi orada Bugün, güzel bir hava Mahallenin en kuytu köşesinde kapşonlu bir adam Gözetliyor çaktırmadan onun evini Ve kapısı açıldı dışarı çıktı bi kişi Aynı güzellikte sırma saçları İnce belli gri gözleriyle kalem kaşları Bizimki yıkılmış izliyorken dönüp bakmadı Arkasından kapı açıldı bi çocuk fırladı Peşisıra kocası, kucakta diğer sıpası Mutlu aile tablosu ve bir de köpek tasması Amerikan sitcomvari bi şekil tarzları Bizim mülaimse çöktü diz üstüne ağladı Kaybetmekten değil Onu görmekten değil Gözyaşları sel oldu ancak terketmekten değil O an farkındaydı beyin hali tam hız ölüme seyir Gözü seğirdi bir an için öldü sandı Değişti zemin