Yaşıyorlar (Düet: Murat Başkaya)

Kaan Boğa: Aklımda bir chaplin yürüyüşüyle yola çıktım Bu yeşil kimin parkası? yalancının çantası Delirdiğimden adsızım sanma yüreğim sızısız Zihnimde iyiyle kötü biz yokuz diye hep kapışır. Mumya kent bağırdı, hey sen itaat et (itaat et) Televizyon emretse de ben hep küfürü çekicem Ve sen gerilicen şahsım çalışmayı iplemez Özgürlük at koşsun diye konan havuçtan ibaret Yalanlar ve halisünasyonun ortasında kaldım Bak onlar çok bildiğini sandı gözlüğü taktım Tamahkarın tepkileri yıllarca dünyamı uyuttu Takmadın ama onlar yüzyıllardır soyunu kuruttu Topluma mahkum insana kalandır mutsuzluk Şehirler insanı binlerce yıldır soğutur Tekil değil çoğulum, artık koymaz yokluğun Bu topluma uyamayan çocuklar yola koyuldu Murat Başkaya: Kulaklarımda yalnızca dayan çığlıkları ile eşsiz Bir resim çizdim koydum köşeye ey be Sanatını ruhunun dibinde taşıyan mechul Sende varlık varken yokluk çekeceksin Sende yoktan var oldun varlıktan yokluk çekeceksin Es sesim, eşsizim diyenlere benden selam gelsin Kelam etmek birkaç satırla sevişirken geçmişle İşim olmuş sanki benim rüyandaki sanki benim Değil mi en güzel günler yarın değildir değil mi? Sende bir alamadan bin verip eğildin Seçildin benzersiz kaybetmiş bir koroya Hayatı boyunca terk edilmiş bir adama Dönüşerek tamamladın ömrünü, günsüzüm Diyorlar idolsüzüm sanma sakın gönülsüzüm Bende buralardan başımı az öne eğip geçmedim Ben sensiz geçen günlerin sensizliğindeydim