Umutsuz Ev Çocukları

denizdeki suyu yangınlara taşıdım amaçsız olmama rağmen haddinden uzun yaşadım kimi dövdüm kimi sevdim kimden büyük dayak yedim otobüs bekler gibi senden haber bekledim ne uyudum ne konuştum azcık yemek yedim annemin karnındayken tekme atmayı öğrendim kötü insan olmayı o zaman benimsedim mesela duştan sonra tekrar bahçeye indim nefes alamadım değil pek heves alamadım çok yıldır evdeydim büyük adam olamadım dün gece uyurken rüyamda kördüm telefonu unuttum diye o kadar yolu geri döndüm duvarların arkası çimen değil pastamdan çıkan bugün ne yazık ki dansöz değil çok yalnızdım çok sıkıldım biraz da delirdim yoldan geçen insana benim olur musun dedim acı çekmek tatlıdır, biber daha tatlıdır ne yazık ki umutlarım dün kalkan uçaktadır fırından ekmek aldım yolda birazını yedim bağımlıkları bitirdim bir tek seni yenemedim bugün aynaya baktım suratımı beğenmedim makyaj çantası buldum intihar süsü verdim herkes yas tutar sandım hiçkimse üzülmedi o sıra herkesin aklı ülke gündemindeydi