24

Bozuk bir radyonun başında bekler hep çocuk Hayata küfürlerce sayıklar durur Elverişsiz umutlarda kusurlar bulur Eskitilmiş suratı taze umutlar dolu Bir çiçek pazarında kanlı şiirler yazarken Aynanın yanında yalan birkaç hayatlar bulur Yüzyıl önce tükenmiş bir hastalıktı bu Yüzyıl önce kapatmış bu eski radyoyu Bahçemiz yeşil, kaç hafta sürdü gösteri Kaç vesait oldu yürümek intikam gibi Paçavra sahnemizde bin defa gülümseyip Yaşamdan istediğini sayıklarken bir kurşun gelir Bir kuruş yok bedenim Bu şehrin ortasında kurulmuş bir sirkte esir düştü Kimse kurtarmaz gelip Bu yolculuk çok uzun sürdü Kavgalar geçirdim onca Bir tutam huzura bari değsin istedim Yaş aldım öylece büyümek huyum değilmiş 24 yaşında renkleri kaybetti gözlerim Bir ölüm günü geldiğinde şarkılar değil Şortunun cebinde taş biriktirenler özlenir Yaş aldım öylece büyümek huyum değilmiş 24 yaşında renkleri kaybetti gözlerim Bir ölüm günü geldiğinde şarkılar değil Şortunun cebinde taş biriktirenler özlenir Artık bir hevesim yok Düşünmekten usandım ben Hayallerim boş Bu lanet ettiren bi son Tanrı gökyüzünden elveda diyorken Ellerim kapanmış halde bekleyip neden diyom Sorum zor sanırım cevap gelmiyor Boktan oyunlarına dahil olmam artık anlıyom Senden hakettiğinin alınmasına kaderdir diyorlar Hepsi boş bir duvara sahte şarkılar mırıldıyor Kavgam 3 yıl önce bitti Şimdi saklanmakla meşgulüm odamda Saçma şarkılar bitirdim Duvarlar silik bir yüzden ibaretti Bir şeyler kaybedildi Ve ben de kaybedendim Hislerim gereksiz Yaş aldıkça kararmış hayallerim Bir salıncakta sallanırken hayatım değişti Yanlış anlama beni kararsız değildim Uyanmadan önce zararsız biriydim