yaşandı, en müsait anda bitti

Ayağa kalkmadan tükendim Yalanlandı resmim Yaşandı ve en müsait anda bitti Arka sırada şımartılan bir çocuktan fazlası değildim Gurur duymadın benimle haklı mıydın emin değilim Anlamaman normal çünkü hiçbiriniz ben değil Pembe bir ütopyadayım bak simsiyah her yerim Hayalperest bir veda bu ansızın gelir Bugün son kez bağırıyorum be anlayın beni Standart bir insan için fazla gamsızım be Ve penceremde dinmeyen bir güneş vardı belki de Fakat saat 5 de karanlık bir evde tek kişiyken Ağladığım yastığımla dost olurdum her gece Mutluyum veya fazla alıştım ben Her senaryo aynıdır ya öyle bir teselli işte Kendi kendimeydim her şiir sonunda bahsedip dururken Aynı kadınlardan aynı ritme aynı beate Yıpratılan bir kalem ve kıçı kırık bi mikrofon Yaşlanan bir surat duvarlar dışında kimse yok Hastalıklı bir yaşam bu galiba Hep aynı yolda aynı şarkılarla aynı güzergah ve aynı son Ados ve Rot eşlik ederken bana Yağmur altında yürümek inan tek rahatlatan çabam Hayata merhaba Penceremde izlediğim o gökkuşağına ramak kala Beliriverdi psikolog Depresyon ilaçları ağır doz Ölü bir ruhtan ayrılan bir yanım yok Ve savunacak canım yok Bitince hikayem bi katilin gözünden Arşa baktığımda gördüm de gülünecek bir anım yok Yanımda satırlardan arda kalan bir kaç rol Ve dost edindim aynalarımı Hangi yüzüme güler son Bakınca şimdi geriye olmalıydı belki yol Fakat bu yaşamı tanrı maalesef ki geri vermiyor Yine de ben varım ve mutluyum bu kez Üzüldün di mi Şimdi pencerenden izle öylece Bir gün bu kente dönünce Başarmış olduğumu görmeden ölürsem O gün birkaç yıldız şarkı söyleyecek benimle Ben yerimde mutluyum yeter ki dinle Maalesef bir ton hayalim eksik oldu kaldım evimde Aynı gökyüzü ve perde Bütün günahlar aynı kafilenin sağ cebinde