Kapatırdım Gözlerimi

Kapatırdım gözlerimi Göremezdim gerçekleri Sonunda bende acımı kustum yaralı ruhum Açamazdım defterleri Yazamazdım hislerimi Sonunda ben de kalemi buldum, var bi umudum Yılların bahanelerini avutuyorum kendimce Dönüp bir bakıyorum ki kayıp bir ben içinde Koşup giden zaman çokça acımasızken Bir de ben vuruyordum acımasızca kendime Kendime kendimi emanet ettim, kendi kendime yoruldum Kendime kızdım, kendime küstüm, yine ben kendimi avuttum Kendim hayal kurarken yine ben kendimi uyuttum Af dilerim kendim bazen ben de kendimi unuttum Pek iyi değilim ama olucam Önümü görmüyorum ama koşucam Dünüm bana ters, günüm bana ders Çok not aldım zihnimde bu döngüyü kırıcam Kaybolmak yok... gücün ta kendisiyim Engebeli yolların bizzat efendisiyim Geçilmeyen geçit yok, kapıları ben açtım Gözünde büyütmedikçe engelleri yıkarım