Miras

Yokluğuna odamı kaplayan dumanla alıştım Sonra geçtim aynanin karşısına, kendimle barıştım Kaçırdım aklımı sensizlikle yarıştım Ve gülmedi yüzüm hiçbir zaman inan hep asıktı ! Şimdi nasılsın ? İyisindir umarım, Yatağının vidalarıni sıkıştır, çünkü kaçıyor uykularim Başlıyo kabuslarım gözlerim açıkken O gavat canını sıkarsa durma orada kaçıp gel. Sonra beraber mutluluğu paylaşalım Ve düzelmeye baslaşin mora çalan o gözaltlarım. Islanmasın yanaklarım artık yeter Buz tutmasın ellerim karanlik heryer. İşte böyle bunlar bizden artta kalanlar Elimde pempe tokan ve resmin asılı tavanda Unut demek kolay ama unutsamdamda yalandan Aşkın mezesi sensin yıllardır sakladığım dolapta. Uyanmam kadar uyuyamamda bi o kadar saçma Kalmanı istedim yanimda gereksizdi kaçman Hayalinle buluştum o ilk günkü parkta Alev aldı sonra herşey kültabağımda pis bi dumanla. Zamanla koyboldu duman kalmadı hatıra Sevgim sana mirasım bu şarkı hediyesi yanında Yanılma sakın ben hala ölmedim! Hoşçakal güzel kadın yarınlara merhaba.