Peyderpey (Ft. Tuaf)

Ya Allah bi derde düştüm devasından âlâ. Ölüm şu ömrüme değene dek yazılır mütaalam. Amenna lütfuna da kahrına da hisleri yak. Duygu yok sesimde mağlubiyetimin izleri var. Derdin adı, suretiyle dermanına ayna. Bu denli zor olmamalı feryadımı duyman. Yine de anlatmaya değer deyip ben hala bu oyundayım. Her sevince inat ulan bi hezimetin yolundayım. Yetene değil mecalim bitene kadar. Ahvalin tarifi yok neden gönül bin kere kanar? Ve dahi her uykuda varlığını anlatamaz pir-i rüya. Bu marifetnamemizin vesilesi dili rüba. Yağmadığın bulutlara, sığmadığın şarkılara, Çıkmadığın pencerene, müptelayım anlatamam. Kayıplarda unutmalar, övgüm hatır sahibine. Henüz yazılmamış satırların şairi ben… Unutuyorum huzurumun aynasını, nefesimi. Belki bir hiç uğruna niye bu denli beklediğimi. Her yeni gün hayatıma mana katan ezberini, seni Birkaç yıl daha susarsam melodiler de kimsesiz. Sen bu gönlün imtihanısın,ilkbaharısın, Çocukluğumun yadigarı,ilk göz ağrısı… Bizi bu viranlara tutsak eden,günü gelince Azad etse ruhumuzu,çözse prangamızı Karşılaşır mıyız dersin? Habersiz, bir ücra yerde. Seni görmek zor yer etmişken gözlerimde perde. Nereye yürüdüğümü bilemediğimden adımlarım peyderpey. Bıçak sırtı bekleyiş, bu dert dilimde her dem. Biz vedalaşamadık bile, O gitti dediler, Çekildi kanım, dondu bakışlarım, sustum aksine. İç çekip de ah ederim kah sana, kah halime An gelir ki yokluğuna, belki bir ney taksimine… Susma öyle giderken, kopar kıyametleri. O sevdiğin papatyalar solup kıyam ettiği gün Dudağında kırmızı ruj,gömleğimde kan izleri, Kal istediğim inat kedere toplar iken valizleri.