Aşkın Harbi

Ne garip ölmeyecek gibi yaşıyo bu hayatı Elimde kalan canım sildim anne vefasızı Dik gelen bu yokuşları tek nefeste tırmanışım. Benimle olmadı hiç bu yüzdendir şarkılarım Oofff yeter artık usanmışım. Nasıl bi melodi bu ciğer felan bırakmadım. Gecenin dördü yazdım ezanlarla uyanmışım. Sabahın seheri bu gri şehirde ağladım, Yetterrr. zorla sevgi olmuyomuş Ayrılığın ertesinde inan güneş doğmuyomuş. Gülen bu yüzüm anne bu günlerde gülmüyomuş Karanfiller baş ucumda ayrılığı süslüyomuş. Herkese gülerdi ve bi tek bana susuyordu Bende susamıştım aşka gözlerine dalıyordum Uzun uzun izlerdim ve kirpikleri sayıyordum Nasıl ihanet ederki akıl bunu almıyodu Hasretin bir uçurum ve kaldım öyle kıyısında Nasıl kıyarsın bana sen gözlerini kırpmadan. Bana bir zarar gelse delirirdin unutma Şimdi başkamı olduk biz söyle Allah aşkına Bir yanımda papatyalar diğer karanfiller Ezipte geçtim onları dikenlerin yüreğimde. Kana susamış yine katil kalbin nasibimde. Elimde bir mızrağım düştüm aşkın harbine Lütfen biri söylesin bana seven inan gider mi Hasretinin kıyısında sessizce itip gider mi Seviyorum cümlesini basitleştiren nesil Ulan bu kadar kolay mı seven insan hiç gider mi Bir papatya diyarında kanla dolmuş yürekler ve Sevgi nedir bilmeyenler ezip ezip geçtiler Ölmek nedir bilmeyenler gözlerimde gördüler Hayali bir çukur oysa toprak atıp gitiler Kendimi kaybettim anne sayfalarca şarkı yazdım. Evine varmak için adımlarımı saymadım Gece saat 3-5 demedim uykuları böldüm Yaşımın güzel anları onunla harcadım Her kitabın sonuda dır sessiz giden mutluluklar. Sonumuz belliydi ve hüzün dolu ayrılıklar Mutluluk denen şeye bir koca ömür harcamışlar. Bir çuvala koyup ta duvarlara fırtlatmışlar