Cesaretim Yoktu

Daldım yine derinlere, kafamda birkaç mazi Geçmişimden hayatımdan bu yürekten git haydi Ben o eski ben değilim bir kurşunla vur haydi O ellerin titremesin vurdun zaten sen beni Bana bakardı gözlerin bakınca kısılırdı Umut dolu bakardı da bir adım atamazdım Cesaretim yoktu benim ben de bunları yazdım Esaretim bedeliydi hayatımı adadım Bugün de ağlamaklı bir tonla sana yazdım Dinleyenler anlamazlar ruhum azapta kaldı Solumda haykırışlar ama kimse duymadı Sessizdi ağlayışlar birçok insan ağladı Kalbimin hudutlarında saklı kalmış bir anı Anılarla doldu yine gözlerimde sen aktı Sel aldı her yanımı anne yine zordayım Kuruldu mahkemem verildi bak infazım Düşledim de olmadı ellerimi tutmadı Vedaları vardı anne bu şehirde durmadı Özlüyorum demek zor o sesimi duymadı Yasakları sevmişim sınırları zorladım Yalnızım canım yanar el gibi o bakarken Elimde bir fotoğraf voltaları atarken Krizler başlar yine urgan bana nasipken Öl demek kolay değil deli gibi severken Otur bi anlatayım inan durum çok vahim Küfür yakışmaz dile benim Kadir İrtekin İlaç gibi şarkılar dinleyen nesil bilir Yazdım bugün reçeteyi 12 ay sizleyim Şehrime çöktü karanlık yarim beni tanımaz Kim vurduya gitti ömrüm beni gören dayanmaz İhanetle bitti evet düşlediğim anılar Şehrim kadar karanlıksın sokakları acımaz Karanlık bir ekrandayım her tarafım karanlık Dört yanımı sardı bak tutukludur şarkılarım Omuzunda uyutmadın saçlarımı okşamadın Gözlerimin dibinde yılların son çağrısı Hayatıma büyük darbe ellerinle vuran sen Biz seninle masal değil hikayeyiz kalemde Mürrekebim tükendi bak kalmadı yazan kalem Bulamadım ki yönümü ben kaybolmuşum inceden Düşlerimse kalmamış düşümde sen kalmamış Düşün sen hiç olmamış düşledim hiç olmadı Düştüm ama tutmadı yaralarımı sarmadı El uzatan olmadı ve bende beni bıraktım Vakit geldi gidiyorum ve dizlerime kapanma Başkasıyla güldün öyle gülüşlerini unutma Sen onunla bir olurken yerle birdim unutma Şimdi dönmek için şansını hiç zorlama Elimde kalmadı hiç sende gözümden aktın Yerle bir oldun öylece ruhun gibi kal kadın Gözümdeki her bir yaşa umutlarımı bağladım Vakitlerimi harcadın ve sade sinsi yılansın Kırdığım bu dalılarımda çiçekler hiç açmadı Bende küstüm bahara ve nevruza da kırgınım İlkbaharın aylarında kışla aramı yaptın Kar yağdı bu dağlarıma beyaz örtüm sardın Girdap ta kaldı bu şehir aynı döngü sus artık Susmalıyız demi senle susmak işe yaradı Ben yazarsam destan olur şarkılarımı duy artık Onca seven dinledi bak yürekten hep ağladı Yılın son ayı acıtır aralıkla düşmanım Bir yılı 12 değil 11 ayla yaşadım Mevsimlere düşmanım ve kış bana uğramasın Tüm çiçekler soldu yine dikenler benim payım