alice ve kendi harikamız, pervin akgün şiiri (berf çakmakcı sesinden)

Alice ve kendi harikamız Yaşamı çok sevdiği için Yaşamayı becerememiş Alice'e Biz seninle bir kuyuyu içe içe bitirebiliriz Alice Değerli taşları, şifaları, Before Sunrise'ı, Sonnet No 31'ı, Sylvia günlüklerini Ruhumuzu serbest bıraksınlar diye ''Gömülü sevgilerin yaşadığı mezarları'' açabiliriz Ölü tekmeleyebiliriz En yakın arkadaşı duş başlığı olan sen ve ben ''kızları anlarım da erkekleri midem kaldırmıyor'' diyen tavşanı kulaklarından tavana Asabiliriz Yüzünü yiyebiliriz. Büyüler yapabiliriz Bir kuzunun kalbini yarıp içine bakabiliriz Yalnız kanda gerçeği bulabiliriz Alice Ve bize kanı getirende Sana gümüş kadehlerle sunmak isterdim güzel kızım Bir kurmamız var sırtımızda taşıyoruz, yorulduğunda çevireceğim Daha az sevebileceğin birini aradığında Ben yazdıklarımı hiç anlamamışım Alice, seni o kadar seviyorum ki gidebilirsin Gözlerini çift kırparak görmeye başlayacaksın, kendi mümkününü arayacaksın Aynalara ''ben değilim'' diyeceksin, hiç yaşlanmayacaksın İçindeki tehlikeyi fısıldadığımda onu öldürmek isteyeceksin Çünkü bizim gibiler için tek yolu var Pembe saten geceliğinle tv karşısında sızıp kaldığında, canavarlar rüyana girmek için sıra bekleyecek Tavşanı sana yaklaştırmayacağım. Spotify'da güzel bir uyku listesi hazırlayacağım Bir sonraki için Bize ne verilse alacağız. Karşılığında gerçeği vereceğiz Ben bu şiirin orospusu olmak istiyorum Sen hala masal dinlemek istiyor musun?