Senin Yüzünden

Yine karşımda duran, eski boş koltuklar, Susuz kalmış, sararmış yapraklar, Aynadan bakan vahşi boz ayılar, Üstüme düşen kocaman yıldızlar. Hepsi senden, hepsi senden! Senin yüzünden. Ah! Senin yüzünden! Senin yüzünden, nasırlı bu kalbim. Zamanın dışından fırlayıp gelişin, Belki gülüşün, belki gidişin. Hayal ve gerçek, her şey farâzi: Ruhum ölmüş, gerek bir otopsi. Senin yüzünden. Ah! Senin yüzünden! Senin yüzünden, yaşamıyor kalbim. Aynı koltukta uyuyup kalmışım; Çökmüş yıldızlar, altında kalmışım. Yanımda ne sen, ne de bir bardak su. Ayılar gibi koca kış uykusu. Senin yüzünden. Ah! Senin yüzünden! Senin yüzünden, hissiz bu kalbim. Zamanın dışından fırlayıp gelişin, Belki gülüşün, belki gidişin. Hayal ve gerçek! Hayal ve gerçek!