Stadsmonumenten

[Intro] De energie van de stad komt tot leven vannacht, Schaduwen fluisteren, wat wachten gaat gebracht. Motoren grommen, ritmisch als een lied, Door de straten van liefde, onze zachte grind. [Verse 1] Centraal ontvang’ ons hart de oude kerk, Zonnestralen warmen, alsof het op ons lijkt. Dromen flonken in steegjes thuis en vrij, Gebogen ogen, verhalen van een samen jij en mij. Op de pleinen waarop het leven danst, Bezoekers schijven samen ons toekomstverstand. Skuppelen, elke steen vertelt haar verhaal, Bindingsstrepen iets die onze muziek vanaf straal. [Chorus] Oh, deze monumenten roepen onze weegs, Waar verhalen ons optillen, da's het wat ik zeg. Ze ontwaken weer als vuur dat echt geestig is, In elk verband vieren we het rikjes geluid zo fris. [Verse 2] Mensen rollers en trekkers, staal met hun bedrijvigheid, Hun stemmen klinken zoeter dan een chaotisch feit. Wand‘lend tussen dromen, nummers vol schone gelaagdheid, Verbonden in gangen waar verhalen ons treinend verwijdt. Meet je hun ogen, voel de vibe die klinkt, Hun missie draagt ons, wat ook met hen je bezinkt. Identiteit wevend tussen fantasie en waarheid, Echo’s van hun pracht zijn de ritmes van ons vrijheidsfired. [Bridge] Daar waar de gesprekken vrij durven zijn, Zones van moment stiltes, zaaien onze schijn. Het ritme roept ons voor nog één seconde samen, Geef me een hand, dans met me zoals we spreken over dromen. [Chorus (Herhaling)] Oh, deze monumenten roepen onze weegs, Waar verhalen ons optillen, da's het wat ik zeg. Ze ontwaken weer als vuur dat echt geestig is, In elk verband vieren we het rikjes geluid zo fris. [Outro] Laat ons vreugde weer bevoegd doorbladeren, Onze harten die kloppen, liefjes sektie neder landen. Stad en ziel vinden elkaar in de klank van herinnering, Terwijl we leven, bloeien, ook ja, men insecting.