Cüzzam

Cüzzam Bölüm 1 Bu kalbe bi' cüzzam yeterli şimdi anladım, Biraz soluklanıp hayatı en başından yokladım. Bazen aklım almaz ahlarımdan - vahlarımdan Öteye gidilmez de neden eksik oldu bir yanım ? Biliyorsan konuş dur, bilmeyince susmalısın Onun derdi başından aşkın, hesaba katmalısın Kimine gülümseyen balon, kimine top-barut Bu savaş neyi anlatıyor, neden hapis yatar umut ? Şimdi bir suratta birden fazla insan var Kanın soğuk kalır, cesetler duvar kadar Öyle garip bi' yer ki, para dersen olur barış Neyine güveniyon be zalim, durmaz elin tutar alkış. Ömür gaspa maruz kalıp nefesiyle tutuşursa ! İnsan olmak bir tarafa, ölüm kokar sokaklar Ölüm yazar bu raflar, yıllar kabuk bağlamaz. Ayna önüne kalbi koy, parçalanır dudaklar. Nakarat Bırak, bu göçün sonu lanet. Tak, boğazına kör ihanet. Sonu gelmez sandım, Ona varacak nihayet. Bu cihan onu bilmez. Giden geri gelmez. Dünü unutan buysa: Buna bi' çözüm bulmak elzem. Bölüm 2 Çok alıştım aynı yüzlerin soğukluğundan Soruyla karşılık bulan cevap, takıldı ona Elim, kolum, dizim, bacaklarım sızlamasa Nerden anlarım ki ayaklarım düşmüş ona. Birinci bölüm sade çocukluğumu anımsatır İkinci duraktayım, içim-dışım yaşlanır Bilmem hangi senaryonun başlı başına kahramanı Benim asil düşmanım olur ve yahut arkadaşım. Uzak, duran olmadı şayet. Beni anlatır halim. Yakın, durmasın hasret. Bana anlatır hain. Bilemiyorum. Bir kişi değil. Herkes dert. Ama gidemiyorum.