La Valse du Mal

La Każdego dnia Się za mną snuje La Valse du mal ten walczyk, co Mnie zniszczyć chce. Jest na mnie zły, nie ufa mi, Bo wie, co knuję I nikt, i nic, i nawet onnie zdoła wstrzymać mnie. Przekwitły georginie i Przez pięciolinię moich dni Powoli płynie ze mną w dal La Valse du mal I dręczy mnie, i tak się źle Mną opiekuje La Valse du mal Wesoły walczyk, co mnie zniszczyć chce. Zdołałam już polubić go W mych wędrówkach aż na dno, Powoli grzejąc W palcach cienkie szkło Naiwność melancholii tej Potrafiła krzepić mnie Gdy wątpiłam, Gdy szans było wokół coraz mniej La Tak się co dnia Wciąż za mną snuje La Valse du mal Ten walczyk, co mnie zniszczyć chce. Łudzi się, że walizki swej Już nie spakuję, zostanę z nim W tym mieście, gdzie Nikt nie pokocha mnie. Nie skusisz mnie, walczyku, i Na pięciolinii moich dni Być nutką nikłą, nutką zwy Kłą nie każ mi. La Żadnego dnia Nie pożałuję Z wędrówek przez Ogrody życia Pełne kwiatów zła