Kalemim (Öğrendim Ki)

Öğrendim ki çok marifet var sende Aklım arı balısın sen kalemim Hesap ettim gönül yolu sır sende Şu fikrime velisin sen kalemim İlim yazdın ariflerin elinden Kelam aldın dilsizlerin dilinden Sen bilirsin şiirlerin halinden Ozanların elisin sen kalemim Sol göğsümün üstündedir o yerin Sen yazdıkça nefes alırım derin Yüz yıllarca baki kalır eserin Hep elimde dolusun sen kalemim İrfanımla kardeş oldun serimde Aşk halinde hiç duramam yerimde Sen gereksin hem ölüm hem dirimde Bir ağacın dalısın sen kalemim Adaleti yazan sensin çizen sen Davaya şerh yazan sensin bozan sen Kainatta denge sensin mizan sen Perşembesin salısın sen kalemim Sen olmasan hep içimde bir düğüm Günden güne sarar beni dert ağım Sustuğun an karanlık kalır çağım Aydınlığın yolusun sen kalemim Der ilhami hal ahvalim yazamam Dilimdeki kör düğümü çözemem Şiir denen bu deryada yüzemem Bu deryanın salısın sen kalemim