Dağlar Geçit Verin Konup Göçeyim

Dağlar geçit verin konup göçeyim Bir daha bu ile gelmeyesiye Bağrıma hançerin salan illeri Bir daha dönüp de görmeyesiye Eller göçün çekti ben göçemedim Yar elinden dolu bad-içemedim Yar bana gücenmiş kusur işledim Hesabın us yetip vermeyesiye Kavlim doğru benim demedim yalan Garip candan geri nem var ki kalan Bir avuç topraktır gözüme dolan Murada yeltenip ermeyesiye Dönem dolaşam bu gurbet illeri Saçıma doladım ben ak telleri Dostun bahçesinde açan gülleri Bir sabah yar gelip dermeyesiye Karacaoğlan der sen de ben gibi İkimiz de bir tepede gün gibi Yar eline kına yakmış kan gibi Boyasın yarama sürmeyesiye