Compadre

Nie jestem swoim panem Jestem niewolnikiem Jestem swoim compadre Idę ze sobą Przez własne życie Codziennie się rodzę Codziennie umieram Budzę się i w niebo Szybko się ubieram Zasypiam a śmierć Za rękę mnie trzyma Przenika mnie chaos Porządek przewiewa Jestem nieznajomym Dzisiaj się rozpoznam Widzę gdzie patrzę Chodzę gdzie idę Nie ma mnie więc jestem Czasami Niczego nie widzę Wszystko się wydaje Nie jestem swoim panem Jestem niewolnikiem A jednak jestem Choć może mnie nie ma Widzę znikanie I tam namiętnie patrzę Gdzie wzrok kieruje To determinuje Że widzę dobitnie Znikanie