Miotacz

Miota się człowiek całymi latami Zaprząta sobie rozum świata ułudami Ciągle czegoś brak mu spać mu coś nie daje To kocha i cierpi to cierpi i przestaje Pragnie spożyć wody bo bardzo pić chce się Jest pustym naczyniem co łatwo tłucze się Nic nie napełni pustego naczynia człowieczego Bo jedyna woda jest w niebie a człowiek tutaj na ziemi Nic nie napełni pustego naczynia człowieczego Bo jedyna woda jest w niebie a człowiek tutaj Miota się człowiek wszystkimi atomami Zaprząta sobie rozum zwykłymi pierdołami Ciągle czegoś pragnie szuka ukojenia Myśli że już żyje a naprawdę wciąż umiera Nic nie napełni pustego naczynia człowieczego Bo jedyna woda jest w niebie a człowiek tutaj na ziemi Nic nie napełni pustego naczynia człowieczego Bo jedyna woda jest w niebie a człowiek tutaj