Nóż przeznaczenia

Wznosisz mury pomimo pragnień Trzymasz mocno nóż przeznaczenia Patrzysz z ukosa na miłość kota On drapie do krwi twoje oko Wiatr rozwiewa dzikie ramiona które garną do siebie szaleństwo Nie masz już szklanych złudzeń Wszystkie skrawki masz wbite w stopy Nikt nie może zobaczyć ciebie Bo w lustrze sam się nie odnajdujesz Wznosisz mury nożem przeznaczenia Podcinasz własne pochylone źdźbła Mogło być jakoś inaczej Krew, jednak została rozlana Twój świat umiera w bólu w trawie leży ostrze złudzenia Idziesz nieśmiało w niechcianą stronę Wolność je z ręki zapomnienia Nikniesz w mroku pył rozgrzeszenia Ty też jesz z ręki zapomnienia Ręka zapomnienia ostatnie wspomnienie Już cię nie widzę życia zaćmienie Ręka zapomnienia ostatnie wspomnienie Już cię nie widzę życia zaćmienie Ręka zapomnienia Ostatnie wspomnienie Już cię nie widzę Życia zaćmienie