On cichy

Jak kiedy się staje Że człowiek przestaje słyszeć Boga Taki ból taka noc Cisza nie jest już ciszą Uszy prawdy nie słyszą I nic nie powstrzyma Liści czerwonych kropel Co ziemi z klonów się oddają Anieli włosy białe z głowy rwą Jak kiedy się staje Że człowiek przestaje słyszeć Boga Taki żal takie rozstanie Cisza nie jest już ciszą Uszy prawdy nie słyszą I kłamca mój telewizor Morduje me myśli powoli Bardzo rozerwane serce boli I bardzo tęskni za Mówiącą Mówiącą ciszą I czekam w ciemności swej własnej nocy Aż wreszcie do nocy światło mocno wkroczy Przemożnie rozbłyśnie od podłogi po dach Przejrzą od ciemności obumarłe oczy A cisza ta święta cudownie przemówi Usłyszawszy od nowa wiatru ciche słowa Prześwietlony świetliście mocno promieniście Pełen życia zieloności zamaszyście Zatańczę Przetańczę Zatańczę Z radosnych Aniołów neonowym zastępem Do domu się przywrócę i już nic nie zagłuszę I już nic mnie nie powstrzyma Będę słuchał Będę słuchał Cichego