Τεκτονικές Πλάτες

Είσαι στρέιτ, είσαι μανάρι, είσαι ορθό παλικάρι είσαι Χριστιανό ορθόδοξο τομάρι Είσαι άλφα αρσενικό, φοβάσαι μόνο το θεό, έχεις τασάκι και Μετάλλικα στ’αμάξι Μα οι νόμοι του ανθρώπου έχουν γωνίες που 'νε μαλακές Κι ο Αντώνης απ’ το γήπεδο έχει πλάτες τεκτονικές Μάλλον το 'κανε η κολύμβηση, το τρέξιμο, η εκκίνηση, δεν είναι σεξουαλική προτίμηση Αλλά κάτι στο πως ντύνεται, στα βλέμματα που ρίχνετε, το σώμα του είναι θεία ποίηση Μα η μάνα σου σου είπε πως η κόλαση είναι για αδερφές Και ο Μπάμπης απ’το Στάρμπακς έχει πλάτες τεκτονικές Πάρε φίλους και κιθάρα κάνε του καυτή καντάδα Ξέχνα σπίτι και διαθήκη πες τη μάνα σου καθίκι Πάρε ασημί μπλιμπλίκια, στο αυτί σου τρύπα χτύπα Μάστερ της υγρής πετσέτας, βασιλιάς της τουαλέτας Σε μπαράκια κούνα κώλο, στου Σαρωνικού το μόλο Διακοπές σε ροζ δελφίνια, πίσω βρίζει η Αθήνα Ομοφοβικές γιαγιάδες, μάγκες που πετούν κρυάδες Πόνου θύτες χρυσαυγίτες και παιδόφιλοι παπάδες Πήδα Μπάμπη και Αντώνη, σπίτι θα ζηλεύουν όλοι Χώσε στο εικονοστάσι, κάμα σούτρα η κάθε στάση Πάρε φισνετ και τακούνια, κάνε τους το πούτσο κούνια Στόχος level Eisenhower, για το μπάφο ειν’ το grinder Κάντο φάστερ, κάντο ντίπερ, γάμα τον στο careless whisper Κροκ μεσιέ και σπερμοζάλη κάθε Σάββατο το βράδυ Βάλε λάδι στο κορμί σου, γι αυτό ειν’ τα είκοσί σου Μπες τριάντα, παραιτήσου Ναι, οι νόμοι του ανθρώπου έχουν γωνίες που’νε μαλακές Μα το πούστικό λουμπάγκο ρίχνει πλάτες τεκτονικές Πάρε σκύλο, κάνε σπίτι, φτάσε ηλικία τρίτη Κωλοαρθρώσεις, γαμωπλάτη, εξετάσεις του προστάτη Σύνταξη για φλου ταξίδια, κάρτα για τα δαχτυλίδια Οι ρυτίδες φάτσα κάρτα ασ’ το σεξ και πάρε γάτα Με φεντόρα και τιράντες πως θα κατακτεις τις ράμπες Αταράξ και μαλακία μπας και κοιμηθείς στη μία Ζόλοφτ Ζάναξ μεσημέρι ευτυχία θα σου φέρει Έχεις μίλια με τα χίλια αλλά εμπάργκο στα ταξίδια Είστε και οι δύο μνημεία ποιος θα τρέχει στη κηδεία Με λαδάκι κι αναπτήρα το αγόρι σου έχει πείρα Ασ’το σπίτι στη διαθήκη κάνε το βιβλιοθήκη Για Καπότε, Γκέρτρουντ Στάιν, Πλάτωνα και Όσκαρ Ουάιλντ Αναμένεις το χαμό σου και τελειώνεις τα στυλό σου Του θανάτου η πρώτη κλίκα περιμένει τη νταλίκα Βλεπεις βέσπα αρρωσταίνεις και στη διάβαση όπως βγαίνεις Σε χτυπάει και πεθαίνεις Να που πέρναγες για δύσκολες των ανθρώπων τις ζωές Και το μόνο που χρειαζόσουν ήταν πλάτες τεκτονικές