Umutlarım Tükenecek

Düşünce havuzum hayli taştı Ağlamak mı yaptığım basit bir eylem oldu Gökyüzünde parladım Bulutların bu mavi gölgesinde yağmur oldum yağamadım ki Zaten aşkı gökyüzünde aradım yerde bulamadım Kusurlarım hayatımın bir bedeli Tek kağıt kalem bir dost misali düştü önüme Kaybetmekse benim için büyük bir külfet Aşikardı duygular ve önüme zerk et Sonbahar mı mevsim hislerimde doldu kasvet Gördüklerime aşınayım afitap kırık bedende Kaybolan bu hatıralarımda hüznü terk eden Kişiyse ben miyim ki matemimde sardı dört yanı Sahip olduğumda anladım ki sevdiğim bu yarı Kaybolan bu yıllar Aniden geçen vakit nakitti senin içindi Her kural ve her zamanın acısı var Her rüya ve tabirinde amiyane bir kural ve Her suale karşılık gelen bir aşk acısı Yalnızlızım rüyalarım kadar ırak Hayat benim için kurak bi çöl kadar uzaktı Cümlelerse kara bi dehlizin içinde Gördüğüm şu hale baksan anlamazdın Yalnızım kalbe çentik attım Günümü boşver yılllaraydı hep dayandığım Bu vuslatım Sanma yok biter benim umutlarım Kararı verdim artık duyguları yollarım vesselamım Rüya mı gördüğüm yoksa ben mi gerçeğim Bi şairin umutlarıydı peşine düştüğüm Bi kaç kelime belki az biraz da sevgi Sanki hak mı etmişim bilemedim zamanı kararı siz verin Sükunetim ölümü beklediğimden ötürü Sessizlik denizlerinde boğulup taştığım bir dünya Zor çetindi zaten imtahan bi hayli karma karmaşık Bense sınavı geçemeyen zavallı ağlayan bir şair Söylemekten aciz olduğum bir sevgi var bu kalpte Sanma derde çare yoktu sorduğum bu her sualde Sayelerde parlayan bir nur gibiydi halvet Lakin sade sevmek oldu gam kederdi hep amelde Sonuna geldik artık kan dolan satırlarım kadar uzun Bi bahçe rayihan kadar güzel ve gerçek Gün be gün umutlarımda tükenecek Bu düş hayat kadar mı gerçek