Marianna [Z Gałczyńskich]

W Międzyzdrojach skwer Był tym miejscem gdzie Powietrze drgało od łez Ale nikt Nikt nie widział oczu jej Jak gwiazda w okularach co dzień Za nich świat Był znów piękny jak W bajkach z jej dziecięcych lat Teraz je Opowiada wnuczce swej W miłości i nadziei że Historia nie zatoczy koła Już więcej nie zdoła Wziął za rękę raz Kazał iść więc szła Mieli i dzieci i dom Ale żal Bez miłości tylu lat Z miłości więc dziś nadzieję ma Że Historia nie zatoczy koła Już więcej nie zdoła Stop W Międzyzdrojach skwer Był tym miejscem gdzie Powietrze drgało od łez Ale nikt Nikt nie widział oczu jej Jak gwiazda w okularach co dzień Za nich świat Był znów piękny jak W bajkach z jej dziecięcych lat Teraz je Opowiada wnuczce swej W miłości i nadziei że Historia nie zatoczy koła Już więcej nie zdoła Wziął za rękę raz Kazał iść więc szła Mieli i dzieci i dom Ale żal Bez miłości tylu lat Z miłości więc dziś nadzieję ma Że Historia nie zatoczy koła Już więcej nie zdoła