Gece Kuşları [1]

[Intro] Beton yığınları arasında kaybolup gidiyoruz, Kırık camlardan süzülen ay ışığında, Bir zamanlar sıcak bir yuvamız vardı, dostum, Şimdi geride enkaz, moloz ve hatıralar kaldı. [Pre-Chorus] Polis sirenleri gecede yankılanıyor, Sazın telleri sessizce kanıyor, Daha ne kadar dayanır bu yürek? Kaç gün doğumu böyle kanlı geçecek? [Chorus] Gece kuşuyuz biz, süzülürüz, Karanlığın kollarında kanat çırparak, Bu zalim şehir bizi yutmadan, Haykıralım son türkümüzü birlikte, dostum. [Verse 2] Elif’in kemanından dökülen yaşlar, Parmaklarından süzülen kan gibi, Ben sustukça o konuşuyor, dostum, Duvarlar bile bu acıya ağlıyor, anlıyor. [Bridge] Kaç çocuk toprağa düştü uzaklarda? Kaç ana yüreği yandı bu gece? Biz burada tel çalarken bu düzene, Onlar can veriyor, uzak diyarlarda, ah. [Chorus] Gece kuşuyuz biz, süzülürüz, Karanlığın kollarında kanat çırparak, Bu zalim şehir bizi yutmadan, Haykıralım son türkümüzü birlikte, dostum. [Verse 3] Bodrum katında gizli umutlarımız, Beton çatlakta açan papatya gibi, Coplar inerken sırtımıza acımasızca, Dilimizde türküler, içimizde bir isyan. [Bridge 2] Dedemin atölyesinden kalan o ses, Eski kasetlerin hışırtısında yaşıyor, Şimdi bombaların gürültüsünde, Çocukların masumiyeti kayboluyor, eyvah. [Chorus] Gece kuşuyuz biz, süzülürüz, Karanlığın kollarında kanat çırparak, Bu zalim şehir bizi yutmadan, Haykıralım son türkümüzü birlikte, dostum. [Outro] Karanlık çöktüğünde sokaklara, Biz müzikle direniriz bu düzene, Özgür kuşlar gibi süzülerek, Son nefese kadar çalarız, be kardeşim.