Sessiz Fırtına

Karanlık bir gecenin yarısında Çay içiyorum büyük bir masanın kıyısında Esen rüzgarla kokun çarpar bana Görmek istemeyecek kadar nefret doluyum Ama görsem donup kalacak kadar da sorunluyum Etrafta olan bitenler yeterince büyük bir sorun Gözlerimi kapatıp kurtulamadığım bir oyun Nefretle dolu kalbim ve beynim Bu döngüden çıkmayı beklerim Ama bir türlü yolunu bulamam Her şeyden uzağa gitsem bile duramam Bir an gözlerim kapansa Belki de her şey yoluna girer mi? Ama bu karanlık kalbimde yankılanır Sana olan öfkemle aklım dağılır Etrafta olan bitenler yeterince büyük bir sorun Gözlerimi kapatıp kurtulamadığım bir oyun Nefretle dolu kalbim ve beynim Bu döngüden çıkmayı beklerim Ama bir türlü yolunu bulamam Her şeyden uzağa gitsem bile duramam Rüzgar savurur her anıyı Ama ben yine aynı noktadayım Geçmişin ağırlığı omuzlarımda Kaçsam da senden hep buradayım