İspirtocu Saim

Yıllarca dumanı sımsıcak tatlı Samsun cigaraydın dudaklarımda Malboro bulunca Samsun'u attım İzmaritim şimdi kaldırımda O tatlı sevdası bir nehir gibi Durmadan dolaştı damarlarımda Sürükledi o sevda nehiri beni İçi sızlatan kaldırımlarda Eskiden üşürdüm evin içinde Isınmak bilmezdim yorgan altında Şimdi sokaklardayım unuttum üşümeyi Sevgiyi de bıraktım sıcak odalarda Her zaman Allah'tan şunu diledim Son nefeste bir gülüş bahşetsin bana Hayatta ilk defa ölürken gülmüş İspirtocu Saim desinler bana Taşlarda soğuk yüz toprakta kar var Hava çok kararmış ıssız sokakalar Heykel gibi sakin uyumuş Saim Elinde bir mektup göğsünde resim Heykel gibi sakin uyumuş Saim Son defa o gülüş dudaklarında