Kalmamış Köyümün Zevki Neşesi

Kalmamış köyümün zevki neşesi Çeşmesi çayları akmıyor şimdi Baharı yağmurlar müjdelemiyor Ufukta şimşekler çakmıyor şimdi Bomboş olmuş her yer dereler ıssız Geceler türküsüz yamaçlar sessiz Bulunmaz yazıda ne ayak ne iz Dağlar gariplikten bıkmıyor şimdi Dönmüyor bu yerden gidenler geri Dökmüyor kalanlar toprağa teri Her evden bereket yüküyle sürü Mor kınalı koçlar çıkmıyor şimdi Ağaç yok gölge yok güneş yakıyor İnsan fidan değil fitne dikiyor Tarlalarda sular boşa akıyor Kimse bir evlek yer ekmiyor şimdi Ev bark yurt koymamış şehire göçen Ne sap çeken var ne ekin biçen Ne yorulan var ne de ayran içen Tırpanla başaklar sekmiyor şimdi Ocak yıkık toplanan yok başına Dirsek dayanmıyor ocak taşına Kış günü pişen tarhana aşına Çocuklar ekmeği sokmuyor şimdi Çakır dikeni tutmuş yamaçlar yollar O yoldan yürüyüp geçmiyor kullar Çelimsiz bedenler nasırsız eller Bedenler toprak ter kokmuyor şimdi Sürüler ıslıkla inmez pınara Korkarım milleti üzer bu yara Ne sevgi ne saygı ne hürmet ara Küçük büyüğüne bakmıyor şimdi