Serüvenci

Bir varmış bir yokmuş. Varlığı önemliymiş de yokluğu çabuk unutulurmuş Bilgeler zamanından yürüyüşler taşımış Yüreği yürekmiş ama Korkusuzca atılmış ateşlerin göğsüne Kocaman yüreğinde insanın aşkını asırlarca taşımış Bir volkan gibi susmuş patlamış susmuş patlamış Sütü kesilmiş yağmur içmiş ihanetleri bala çevirmiş Sevgisi tohummuş aşkı rüzgar Savurmuş inancını doğurgan toprağa Serüvenci. Ateş topluyor Serüvenci. Ateş topluyor Yürürdün geceleri yüreğindeki ışıkla Aşardın karanlığı elele yıldızlarla Bir tutkudan bir tutkuya ısıtırdın gökyüzünü Rüzgarlara yoldaş olup ölümsüz aşklar arardın Şimdi durgun bir göl sanki o çılgın güzel düşün Ateş olmuş yüreğinde sana yol gösteriyor Haydi serüvenci durdur kirlenen zamanı Çıkarıp tozlu göllerden aşkını sun çürüyen zamana Haydi serüvenci topla yağmur bulutlarını Çıkar yüreğini kınından düşlerini savur toprağa Işıksız kalan hayatın güneşi ol yeniden sevginle Ölümsüz aşklar ardında yeniden düşelim yollara