Hüzünlü Gurbet

vatanına hasret gözden uzak bu bir oyun mu ki kurda tuzak dünyanın dört bir yanına güller ekilmiş bak umutla doğacak hepsi de tek tek filizlenip büyümüş gülmüş yüzleri her bir yiğit onlara nur dolu kapıları açmış insanlar gibi aynı misal bir çift göz yine aynı pencereden garbın ufkuna dalmış gitmiş yıllar gelmiş geçmiş bir kere ''ben'' dememiş sabretmiş uzak diyarlardan gönderilen nağmelerin eşsiz mertebesinde koşturarak tek yuva unutup bir davanın derdine düşmüş inançsız olmak sosyalite yaradanı hiçe saymak mentalite yirmi dört altına gül deste bir kere dur de be bu hikmet inanmak hem nurmuş hem kuvvet kim yedi kat gök kim yedi kat dip çek hadi kurtar yaz katib bulsun dengeyi bozulan tertip hüzünlü gurbetten ufka bakar bu nem tutmayan gözler ağlar geçilir gün gelir bu yokuşlar boşuna dökülmedi bu yola bu yaşlar kelepçe vursan kaç yazar hadi vur önünde dursam kaç yazar hadi dur bu dava hem nurdur hem kuvvet eşşiz hazine ve eşsiz davet kim olursan ol gel diyerek büstünü çekmiş bak bu yolda hizmet her bir yiğit borç bilir anlatmayı gün ışığı görmüş her bir yere iğneyle kazılan kuyunun iğneleri kazzıkça sivrilmiş aradan yıllar geçmiş sahipsiz kalmamış sırtlanmış cihadın bekçileri kutsal bir emanetin önderi olmuş gitmiş en tepeden en derine en doğudan en batıya bıkmadan anlatmış kimi gurbetten gün saymış kimi gurbet diye yalvarmış açmış ellerini rabb'in rahmetine vermiş ekmiş tevekkül ağlayarak yazmış her satırı bakarak küçük bir pencereden anlatmış tüm gerçekleri haykırmış hüzünlü gurbetten