Destan

Yaylanın yolunda düşündüm seni Yarsız yaylalara koymayın beni Dağın eteğinde kaybolan canı Arar mısın gülüm yan kıyamete Dere mağarada yazdım fermanı Artık gitti dizlerimin dermanı İşaret bıraktım mavi yazmanı Hasret idik gülüm yan kıyamete Zamb kırıldı düştüm karanlık yere Üstümden akıyor bulanık dere Kader böyle imiş oldu bir kere Hasret idik gülüm yan kıyamete Artık benim yoktur gece gündüzüm Zambların altında karanlık gözüm Dere ile gelsen bulunur izim Hasret idik gülüm yan kıyamete Güz geldi mi? Gürgen yaprağın soldu Yaş akan gözlerim kan ile doldu Dokuz sene sevdim ellerin oldu Hasret idik gülüm yan kıyamete